کد مطلب:828 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:324
احکام وضوی جبیره
چیزی كه با آن زخم و شكستگی را می بندند و دوائی كه روی زخم و مانند آن می گذارند جبیره نامیده می شود.
مسأله 330 ـ اگر در یكی از جاهای وضو زخم یا دمل یا شكستگی باشد چنانچه روی آن باز است و آب برای آن ضرر ندارد، باید به طور معمول وضو گرفت.
مسأله 331 ـ اگر زخم یا دمل یا شكستگی در صورت و دستها است و روی آن باز است و آب ریختن روی آن ضرر دارد، چنانچه كشیدن دست تر بر آن ضرر ندارد، احتیاط واجب آن است كه دست تر بر آن بكشد، و اگر این مقدار هم ضرر دارد یا زخم نجس است و نمی شود آب كشید، باید اطراف زخم را به طوری كه در وضو گفته شد، از بالا به پائین بشوید، و بنابر احتیاط واجب پارچه پاكی روی زخم بگذارد و دست تر روی آن بكشد، و اگر گذاشتن پارچه هم ممكن نیست باید اطراف زخم را بشوید، و بنابر احتیاط واجب تیمم هم بنماید
مسأله 332 ـ اگر زخم یا دمل یا شكستگی در جلوی سر یا روی پاها است و روی آن باز است، چنانچه نتواند آنرا مسح كند، باید پارچه پاكی روی آن بگذارد و روی پارچه را باتری آب وضو كه در دست مانده مسح كند، و اگر گذاشتن پارچه ممكن نباشد مسح لازم نیست، ولی باید بعد از وضو تیمم نماید.
مسأله 333 ـ اگر روی دمل یا زخم یا شكستگی بسته باشد چنانچه باز كردن آن ممكن است و آب هم برای آن ضرر ندارد، باید باز كند و وضو بگیرد چه زخم و مانند آن در صورت و دستها باشد، یا جلوی سر و روی پاها.
مسأله 334 ـ اگر زخم یا دمل یا شكستگی در صورت یا دستها باشد و بشود روی آنرا باز كرد، چنانچه ریختن آب روی آن ضرر دارد و كشیدن دست تر ضرر ندارد، احتیاط واجب آن است كه دست تر روی آن بكشد و بعد پارچه پاكی روی آن بگذارد و روی پارچه را هم دست تر بكشد.
مسأله 335 ـ اگر نمی شود روی زخم را باز كرد ولی زخم و چیزی كه روی آن گذاشته پاك است و رسانیدن آب به زخم ممكن است و ضرر هم ندارد، باید آب را به روی زخم برساند، و اگر زخم یا چیزی كه روی آن گذاشته نجس است، چنانچه آب كشیدن آن و رساندن آب بروی زخم ممكن باشد، باید آن را آب بكشد و موقع وضو آب را به زخم برساند، و در صورتی كه آب برای زخم ضرر دارد، یا آنكه رساندن آب بروی زخم ممكن نیست، یا زخم نجس است و نمی شود آنرا آب كشید، باید اطراف زخم را بشوید و اگر جبیره پاك است، روی آنرا مسح كند و اگر جبیره نجس است، یا نمی شود روی آنرا دست تر كشید، مثلاً دوائی است كه به دست می چسبد، پارچه پاكی را به طوری كه جزء جبیره حساب شود، روی آن بگذارد و دست تر روی آن بكشد، و اگر این هم ممكن نیست، احتیاط واجب آن است كه وضو بگیرد و تیمم هم بنماید.
مسأله 336 ـ اگر جبیره تمام صورت یا تمام یكی از دستها یا تمام هر دو دست را گرفته باشد، باید وضوی جبیره ای بگیرد، و بنابر احتیاط واجب تیمم هم بنماید.
مسأله 337 ـ اگر جبیره تمام اعضاء وضو را گرفته باشد، بنابر احتیاط واجب باید وضوی جبیره ای بگیرد و تیمم هم بنماید.
مسأله 338 ـ كسی كه در كف دست و انگشتها جبیره دارد و در موقع وضو دست تر روی آن كشیده است، باید سر و پا را با همان رطوبت مسح كند.
مسأله 339 ـ اگر جبیره تمام پهنای روی پا را گرفته ولی مقداری از طرف انگشتان و مقداری از طرف بالای پا باز است، باید جاهائی كه باز است روی پا را و جائی كه جبیره است روی جبیره را مسح كند.
مسأله 340 ـ اگر در صورت یا دستها چند جبیره باشد، باید بین آنها را بشوید و اگر جبیره ها در سر یا روی پاها باشد، باید بین آنها را مسح كند و در جاهائی كه جبیره است باید به دستور جبیره عمل نماید.
مسأله 341 ـ اگر جبیره بیشتر از معمول اطراف زخم را گرفته و برداشتن آن ممكن نیست باید به دستور جبیره عمل كند، و بنا بر احتیاط واجب تیمم هم بنماید، و اگر برداشتن جبیره ممكن است باید جبیره را بر دارد، پس اگر زخم در صورت و دستها است اطراف آن را بشوید، و اگر در سر یا روی پاها است اطراف آن را مسح كند و برای جای زخم به دستور جبیره عمل نماید.
مسأله 342 ـ اگر در جای وضو زخم و جراحت و شكستگی نیست، ولی به جهت دیگری آب برای آن ضرر دارد، باید تیمم كند و احتیاط مستحب آنست كه وضوی جبیره ای هم بگیرد.
مسأله 343 ـ اگر جائی از اعضاء وضو را رگ زده است و نمی تواند آن را آب بكشد یا آب برای آن ضرر دارد، باید به دستور جبیره عمل كند.
مسأله 344 ـ اگر در جای وضو یا غسل چیزی چسبیده است كه برداشتن آن ممكن نیست، یا به قدری مشقت دارد كه نمی شود تحمل كرد، باید به دستور جبیره عمل كند، و بنابر احتیاط واجب تیمم هم بنماید.
مسأله 345 ـ غسل جبیره ای مثل وضوی جبیره ای است، ولی احوط وجوبی آنست كه آنرا ترتیبی بجا آورند، هر چند بتوانند غسل ارتماسی را با شرائطی كه از جمله آنها است پاك بودن عضو و ضرر نداشتن آب از برای او انجام دهند، و اما اگر نتوانند شرائط غسل ارتماسی را تحصیل كنند، متعین ترتیبی است.
مسأله 346 ـ كسی كه وظیفه او تیمم است اگر در بعضی از جاهای تیمم او زخم یا دمل یا شكستگی باشد، باید به دستور وضوی جبیره ای، تیمم جبیره ای نماید.
مسأله 347 ـ كسی كه باید با وضو یا غسل جبیره ای نماز بخواند، چنانچه بداند كه تا آخر وقت عذر او برطرف نمی شود، می تواند در اول وقت نماز بخواند، ولی اگر امید دارد كه تا آخر وقت عذر او برطرف شود، احتیاط واجب بلكه اقوی آن است كه صبر كند و اگر عذر او برطرف نشد در آخر وقت نماز را با وضو یا غسل جبیره ای بجا آورد.
مسأله 348 ـ اگر انسان برای مرضی كه در چشم او است موی چشم خود را بچسباند، باید وضو و غسل را جبیره ای انجام دهد، و احتیاط واجب آنست كه تیمم هم بنماید.
مسأله 349 ـ كسی كه نمی داند وظیفه اش تیمم است یا وضوی جبیره ای، بنابر احتیاط واجب باید هر دو را بجا آورد.
مسأله 350 ـ نمازهائی را كه انسان با وضوی جبیره ای خوانده صحیح است. ولی بعد از آنكه عذرش برطرف شد، برای نمازهای بعد بنابر احتیاط واجب باید وضو بگیرد.
مسأله 330 ـ اگر در یكی از جاهای وضو زخم یا دمل یا شكستگی باشد چنانچه روی آن باز است و آب برای آن ضرر ندارد، باید به طور معمول وضو گرفت.
مسأله 331 ـ اگر زخم یا دمل یا شكستگی در صورت و دستها است و روی آن باز است و آب ریختن روی آن ضرر دارد، چنانچه كشیدن دست تر بر آن ضرر ندارد، احتیاط واجب آن است كه دست تر بر آن بكشد، و اگر این مقدار هم ضرر دارد یا زخم نجس است و نمی شود آب كشید، باید اطراف زخم را به طوری كه در وضو گفته شد، از بالا به پائین بشوید، و بنابر احتیاط واجب پارچه پاكی روی زخم بگذارد و دست تر روی آن بكشد، و اگر گذاشتن پارچه هم ممكن نیست باید اطراف زخم را بشوید، و بنابر احتیاط واجب تیمم هم بنماید
مسأله 332 ـ اگر زخم یا دمل یا شكستگی در جلوی سر یا روی پاها است و روی آن باز است، چنانچه نتواند آنرا مسح كند، باید پارچه پاكی روی آن بگذارد و روی پارچه را باتری آب وضو كه در دست مانده مسح كند، و اگر گذاشتن پارچه ممكن نباشد مسح لازم نیست، ولی باید بعد از وضو تیمم نماید.
مسأله 333 ـ اگر روی دمل یا زخم یا شكستگی بسته باشد چنانچه باز كردن آن ممكن است و آب هم برای آن ضرر ندارد، باید باز كند و وضو بگیرد چه زخم و مانند آن در صورت و دستها باشد، یا جلوی سر و روی پاها.
مسأله 334 ـ اگر زخم یا دمل یا شكستگی در صورت یا دستها باشد و بشود روی آنرا باز كرد، چنانچه ریختن آب روی آن ضرر دارد و كشیدن دست تر ضرر ندارد، احتیاط واجب آن است كه دست تر روی آن بكشد و بعد پارچه پاكی روی آن بگذارد و روی پارچه را هم دست تر بكشد.
مسأله 335 ـ اگر نمی شود روی زخم را باز كرد ولی زخم و چیزی كه روی آن گذاشته پاك است و رسانیدن آب به زخم ممكن است و ضرر هم ندارد، باید آب را به روی زخم برساند، و اگر زخم یا چیزی كه روی آن گذاشته نجس است، چنانچه آب كشیدن آن و رساندن آب بروی زخم ممكن باشد، باید آن را آب بكشد و موقع وضو آب را به زخم برساند، و در صورتی كه آب برای زخم ضرر دارد، یا آنكه رساندن آب بروی زخم ممكن نیست، یا زخم نجس است و نمی شود آنرا آب كشید، باید اطراف زخم را بشوید و اگر جبیره پاك است، روی آنرا مسح كند و اگر جبیره نجس است، یا نمی شود روی آنرا دست تر كشید، مثلاً دوائی است كه به دست می چسبد، پارچه پاكی را به طوری كه جزء جبیره حساب شود، روی آن بگذارد و دست تر روی آن بكشد، و اگر این هم ممكن نیست، احتیاط واجب آن است كه وضو بگیرد و تیمم هم بنماید.
مسأله 336 ـ اگر جبیره تمام صورت یا تمام یكی از دستها یا تمام هر دو دست را گرفته باشد، باید وضوی جبیره ای بگیرد، و بنابر احتیاط واجب تیمم هم بنماید.
مسأله 337 ـ اگر جبیره تمام اعضاء وضو را گرفته باشد، بنابر احتیاط واجب باید وضوی جبیره ای بگیرد و تیمم هم بنماید.
مسأله 338 ـ كسی كه در كف دست و انگشتها جبیره دارد و در موقع وضو دست تر روی آن كشیده است، باید سر و پا را با همان رطوبت مسح كند.
مسأله 339 ـ اگر جبیره تمام پهنای روی پا را گرفته ولی مقداری از طرف انگشتان و مقداری از طرف بالای پا باز است، باید جاهائی كه باز است روی پا را و جائی كه جبیره است روی جبیره را مسح كند.
مسأله 340 ـ اگر در صورت یا دستها چند جبیره باشد، باید بین آنها را بشوید و اگر جبیره ها در سر یا روی پاها باشد، باید بین آنها را مسح كند و در جاهائی كه جبیره است باید به دستور جبیره عمل نماید.
مسأله 341 ـ اگر جبیره بیشتر از معمول اطراف زخم را گرفته و برداشتن آن ممكن نیست باید به دستور جبیره عمل كند، و بنا بر احتیاط واجب تیمم هم بنماید، و اگر برداشتن جبیره ممكن است باید جبیره را بر دارد، پس اگر زخم در صورت و دستها است اطراف آن را بشوید، و اگر در سر یا روی پاها است اطراف آن را مسح كند و برای جای زخم به دستور جبیره عمل نماید.
مسأله 342 ـ اگر در جای وضو زخم و جراحت و شكستگی نیست، ولی به جهت دیگری آب برای آن ضرر دارد، باید تیمم كند و احتیاط مستحب آنست كه وضوی جبیره ای هم بگیرد.
مسأله 343 ـ اگر جائی از اعضاء وضو را رگ زده است و نمی تواند آن را آب بكشد یا آب برای آن ضرر دارد، باید به دستور جبیره عمل كند.
مسأله 344 ـ اگر در جای وضو یا غسل چیزی چسبیده است كه برداشتن آن ممكن نیست، یا به قدری مشقت دارد كه نمی شود تحمل كرد، باید به دستور جبیره عمل كند، و بنابر احتیاط واجب تیمم هم بنماید.
مسأله 345 ـ غسل جبیره ای مثل وضوی جبیره ای است، ولی احوط وجوبی آنست كه آنرا ترتیبی بجا آورند، هر چند بتوانند غسل ارتماسی را با شرائطی كه از جمله آنها است پاك بودن عضو و ضرر نداشتن آب از برای او انجام دهند، و اما اگر نتوانند شرائط غسل ارتماسی را تحصیل كنند، متعین ترتیبی است.
مسأله 346 ـ كسی كه وظیفه او تیمم است اگر در بعضی از جاهای تیمم او زخم یا دمل یا شكستگی باشد، باید به دستور وضوی جبیره ای، تیمم جبیره ای نماید.
مسأله 347 ـ كسی كه باید با وضو یا غسل جبیره ای نماز بخواند، چنانچه بداند كه تا آخر وقت عذر او برطرف نمی شود، می تواند در اول وقت نماز بخواند، ولی اگر امید دارد كه تا آخر وقت عذر او برطرف شود، احتیاط واجب بلكه اقوی آن است كه صبر كند و اگر عذر او برطرف نشد در آخر وقت نماز را با وضو یا غسل جبیره ای بجا آورد.
مسأله 348 ـ اگر انسان برای مرضی كه در چشم او است موی چشم خود را بچسباند، باید وضو و غسل را جبیره ای انجام دهد، و احتیاط واجب آنست كه تیمم هم بنماید.
مسأله 349 ـ كسی كه نمی داند وظیفه اش تیمم است یا وضوی جبیره ای، بنابر احتیاط واجب باید هر دو را بجا آورد.
مسأله 350 ـ نمازهائی را كه انسان با وضوی جبیره ای خوانده صحیح است. ولی بعد از آنكه عذرش برطرف شد، برای نمازهای بعد بنابر احتیاط واجب باید وضو بگیرد.